Po urodzeniu lekarze dawali mu 3 miesiące życia. Matka uciekła. Ojciec podjął walkę o małego. Gdy pierwszy raz trzymał syna, mieścił mu się w dłoni, ważył 900 gram. - Pokaż, jak Nie powiedzial mi, ze nastepny przystanek jest na 125th Street, dziekuje ci bardzo! Il ne dit pas que le prochain arrêt est la 125e Rue, merci bien! I dziekuje Ci za nowego czlonka naszej rodziny. Dziękuję Ci Tato… Za twoja opiekę, za silne ramie w chwilach zwątpienia, za ojcowską miłość, która pozwala mi pamiętać o tym, jaki jesteś wspaniały. *** W tym momencie chcielibyśmy złożyć szczególne podziękowania naszym Rodzicom… Z głębi serca dziękujemy Wam kochani Rodzice za wszystkie dni, które wspólnie przeżyliśmy. I oddaje wszystko co mam w wielkim holdzie, moja muzyke, slowa, wszystko czym jestemmm Dziekuje" Dzi - Vienio i Pele "Dziękówa za historii dalszą część dziękówa za tak samo zaciśniętą pięść ta historia musi dalej się wieść stokrotne dzięki za kawałków nowych treść dzięki dzięki dzięki dobre słowo staram się jak mogę . Dobrze mieć kogoś do kochania, ale zawsze jeszcze warto o tym mówić. Tato, kochamy Cię!Przyjmij życzenia i posłuchaj wiersza!Tato. Nie jesteś sam. Bo ja Ciebie mam!Ma ciebie także mama i moja siostrzyczka Ania. Wszyscy ciebie kochamy: I nikomu nie się tato, jak słońce na niebie, Nie Jesteś sam Masz nas, a my mamy – Faworyta nie ma, choć broniąca tytułu Resovia musi sobie radzić bez kapitana, Olega Achrema, który doznał poważnej kontuzji w pierwszym półfinałowym spotkaniu z Zaksą Kędzierzyn-Koźle. Ale nawet bez niego wyszła z tej rywalizacji zwycięsko, choć pierwsze dwa mecze u siebie przegrała. Resovia nie pierwszy raz pokazała charakter w sytuacji, gdy znajdowała się pod ścianą. A tak właśnie było w rywalizacji z Zaksą, która wyjeżdżała z Rzeszowa, prowadząc 2:0, i wydawało się, że nie da już sobie odebrać awansu. Wzruszający był transparent trzymany w hali na Podpromiu przez jednego z młodych kibiców: „Dziękuję Ci Tato, że jestem resoviakiem". Faktycznie, Resovia ma wspaniałych fanów, ale Skra nie gorszych, więc i w tej rywalizacji wychodzi na remis. Skra w półfinale straciła znacznie mniej sił, wygrywając z Jastrzębskim Węglem 3:0. Trzecia drużyna siatkarskiej Ligi Mistrzów nie miała wiele do powiedzenia w konfrontacji ze Skrą, która w tym sezonie nawiązuje do swych najlepszych lat. Przyjaciele z boiska W Bełchatowie zmieniło się dużo. Trenerem jest urodzony w Argentynie Hiszpan Miguel Angel Falasca, nie tak dawno jeszcze rozgrywający tej drużyny, a w ubiegłym sezonie zawodnik rosyjskiej ligi. Falasca ściągnął z Bydgoszczy swego przyjaciela Stephane'a Antigę, nie wiedząc jeszcze, że ten zostanie trenerem reprezentacji Polski, postawił też na Argentyńczyków, Facundo Conte i rozgrywającego Nicolasa Uriarte. I stworzył zespół, który już zapewnił sobie występy w Lidze Mistrzów. W finale każdy scenariusz jest możliwy. Resovia prowadzona przez Andrzeja Kowala zechce sięgnąć po raz trzeci z rzędu po mistrzowski tytuł, ale Skra, która wcześniej stawała na najwyższym stopniu podium siedem razy z rzędu, ma przecież taki sam cel. Siłą Resovii jest na pewno wyrównany skład. Ma dwóch równorzędnych atakujących (Dawid Konarski i Jochen Schoeps), dwóch rozgrywających (Lukas Tichacek i Fabian Drzyzga), kilku solidnych środkowych (Piotr Nowakowski, Łukasz Perłowski, Grzegorz Kosok, Wojciech Grzyb) i przyjmujących z Peterem Veresem na czele, którzy potrafili załatać dziurę po Achremie. W ostatnim, decydującym o awansie do finału, meczu z Zaksą trener Kowal postawił na rezerwowych: Paula Lotmana i Nikołaja Penczewa, którzy w dużej mierze przyczynili się do wygranej Resovii. Ale w kolejnym spotkaniu skład może wyglądać inaczej, taki już urok tego zespołu. Pewne jest tylko jedno: nie zabraknie na boisku Krzysztofa Ignaczaka. „Igła" to libero światowej klasy, ma bardzo dobry sezon i odgrywa w zespole ważną rolę. Można tylko mieć nadzieję, że podobnie będzie w reprezentacji, jeśli Antiga na niego postawi. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Tego chyba jeszcze nie było w historii siatkówki. Trener narodowego zespołu na kilka miesięcy przed mistrzostwami świata wciąż nie opuszcza boiska. Co więcej, Antiga jest ważnym ogniwem w drużynie Falaski. Najczęściej to jego oglądamy na pozycji przyjmującego, obok Conte, który wreszcie gra dobrze. Argentyńczyk długo leczył kontuzję, później równie długo szukał mistrzowskiej formy i w końcu ją znalazł. Nie tylko skutecznie atakuje, ale też zdobywa punkty blokiem i serwisem. 58 asów W tym ostatnim elemencie królem ligowych rozrywek jest jednak Mariusz Wlazły (58 asów), który otrzymał powołanie od kolegi klubowego Antigi i po czterech latach nieobecności wraca do kadry. Nie ma co liczyć, że zbawi reprezentację, ale na pewno jej pomoże. Obecnie to najlepszy polski atakujący, bez dwóch zdań. Zabraknie natomiast w kadrze Daniela Plińskiego, ale Falasca od początku sezonu postawił na młodych środkowych, Karola Kłosa i Andrzeja Wronę, a Antiga nie zamierza już niczego zmieniać. Na pozycji libero Skra ma wyjątkowo solidnego fachowca, jakim jest Paweł Zatorski. Jego rywalizacja z Ignaczakiem w finale przeniesie się później do reprezentacji, choć tam będzie jeszcze Damian Wojtaszek z Jastrzębia, najlepszy libero ostatniego Final Four Ligi Mistrzów. Dziś w Rzeszowie początek finału. Mistrzem zostanie zespół, który pierwszy odniesie trzy zwycięstwa. O brązowy medal zagra Jastrzębski Węgiel z Zaksą Kędzierzyn-Koźle. Terminarz finału: 22 kwietnia: Asseco Resovia – PGE Skra Bełchatów ( 23 kwietnia: Asseco Resovia – PGE Skra Bełchatów 27 kwietnia: PGE Skra Bełchatów – Asseco Resovia 28 kwietnia: PGE Skra Bełchatów – Asseco Resovia 1 maja: Asseco Resovia – PGE Skra Bełchatów Transmisje w Polsacie Sport Dzień Ojca. Gdzieś tam w cieniu celebrowanego Dnia Matki. Ja też zapominałam nieraz o tym, że trzeba złożyć życzenia. Dziś wiele bym dała, by móc je złożyć. By móc się pokłócić nawet. Mój Tata. Tak to zwykle bywa, że gdy mamy rodziców, jest to dla nas naturalne. Po prostu są, czasem wkurzają, kochamy ich i chwilami nie cierpimy. Dla mnie też tak było. Była Mama i Tata. Oboje bardzo kochający, może nie tą ckliwą miłością, ale taką mądrą, dojrzałą (bo jestem dzieckiem późnym, po długiej przerwie). Potem 21. rok mojego życia. Najgorszy na studiach, najtrudniejszy. Wtedy dorosłam w kilka dni. W ten dzień, kiedy się uczyłam na przemian z graniem w jakieś Simsy, Ty odszedłeś Tato. Nie wiedziałam, że jest już tak bardzo źle. Nie chciałeś, żebym się martwiła. Ukrywałeś jak się dało, a ja nie chciałam dociekać intensywnie. Bałam się nawet myśli, jak to teraz będzie. Co by dziś robił mój mądry, wspaniały Tata? Tata, który zbyt mało słyszał ode mnie, że go kocham. Co byś Tatusiu powiedział na moje życie? Czy byłbyś ze mnie dumny tak jak zawsze byłeś? Czy patrzyłbyś na mnie swoim zatroskanym, poważnym spojrzeniem? Tatusiu, minęło 12 lat. W tym czasie dokonała się rewolucja technologiczna. Na pewno by Ci się to spodobało i pewnie też byś prowadził bloga – o historii Słupska, którą tak świetnie znałeś. Pewnie uczyłbyś Mamę obsługi Facebooka. Pewnie byście jeździli na wycieczki rowerowe. Bo razem byliście nie do zdarcia. Wzór małżeństwa, które nigdy się nie poddaje. Dziękuję Ci Tatusiu za wszystko. Za akceptację moich smarkatych decyzji. Za stanie w oknie zanim wróciłam z imprezy. Za dyskusje polityczne. Za pomoc z matematyką i wymyślanie mi zadań, żebym nie ściągała z książki. Za pokazywanie mi pięknych miejsc w Słupsku, kiedy byłam mała. Za uświadomienie mi, do czego są podpaski i co to znaczy okres :) Za ironię i sarkastyczny humor. Za to, że wszyscy moi chłopcy trochę się Ciebie bali, ale jak przeszli chrzest bojowy, to uważali, że jesteś równy gość. Za to, że nawet kiedy nie zgadzałeś się z moimi decyzjami, zostawiałeś mi wolny wybór. Nie byłeś idealny, bo nikt przecież nie jest, ale byłeś wspaniałym ojcem. Tato, mam szczerą nadzieję, że wszystko to jednak wiesz bo gdzieś tam jesteś. Chciałabym podziękować mojemu Tacie - za to, że jest naprawdę wspaniałym człowiekiem. Naprawdę, jest najlepszą osobą jaką znam. - za to, że tak ciężko pracuje, by zarobić na moje studia. Wiem, że robi to dla mnie. Pracuje zagranicą z daleka od naszej rodziny, a to wszystko moja sprawka. - za wsparcie i za opiekę, którą mnie otacza mimo, że jestem już dorosła. Dla niego zawsze zostanę małą Łucją. - za cierpliwość bo naprawdę mam trudny charakter i tylko On potrafi go ujarzmić - za życie, bo gdyby nie On nie byłoby mnie na tym poznałabym jak smakuje życie, nie przeżyłabym tego co przeżyłam, nie zgłaszałabym się teraz do konkursu gdyby nie On. - za wspaniałe dzieciństwo, za to, że nigdy mi niczego nie brakowało. Choć po tylu latach wiem, że różnie było z finansami, a jednak jako dziecko tego wcale nie odczułam. Starał się zawsze zadbać o mnie i o brata. - nawet za nasze drobne sprzeczki i przedziorki, kto ma rację, a kto nie. - za to, że zawsze we mnie wierzy, choć czasem ja tracę nadzieję On zawsze pcha mnie do przodu. Zawsze mi mówi, by się nie poddawać. To dzięki Niemu mam takie parcie na szkło. - za wsparcie, bo wiem, że choćby cały świat był przeciw mnie on zawsze będzie ze mną i zawsze mi pomoże. Nigdy się ode mnie nie odwrócił. Zawsze służy dobrą radą i pomocą. Potrafi pocieszyć. Nawet jeśli wszystko idzie źle pomaga mi znaleźć pozytywy. - za to czego się od Niego nauczyłam,a nauczyłam się bardzo wiele. Wyszkoliłam się we wkręcaniu, przybijaniu i ładowaniu różnych rzeczy, dzięki czemu mogę być silną i niezależną kobietą. Nie potrzebuje już męża, który zrobi to za mnie. - za to, że zawsze ma dla mnie czas. Dzięki temu mamy tak wspaniały kontakt i tak dużo ze sobą rozmawiamy, jak mało kto. Cudownie mieć z kim porozmawiać, a szczególnie jeśli jest to ktoś bliski. - za nasze wspólne wieczory, przegrane w karty i za świetną zabawę przy tym. Szczególnie fajnie było jak wygrywałam, choć teraz wiem, że dawał mi fory - za zarażenie mnie miłością do czytania. Zawsze kiedy kładłam się spać czytał mi na dobranoc, później nauczył czytać, dzięki czemu zaczęłam czytać szybciej niż moi rówieśnicy. - nawet za brata, z którym często jest mi nie po drodze, bo jesteśmy jak ogień i woda. Tutaj cierpliwość przy naszych kłótniach musiała być stalowa. Chciałabym mu złożyć najserdeczniejsze życzenia z okazji jego święta. Niech żyje jeszcze z milion lat, bo jest najlepszym tatą na świecie i wielu może mi go pozazdrościć. Życzę mu również spełnienia marzeń, dużo cierpliwości, jeszcze więcej niż teraz, żebym zawsze była jego małą córcią Łucją. Szczęścia z mamą i żeby kontakt nigdy nam się nie popsuł. Łucja W.

dziekuje ci tato ze nie jestem z warszawy